Afgelopen maand vierden wij in het dorp Halloween met een heuse griezel,- en horrortocht. In het donker gidste ik, met nog dertien andere gidsen groepen, kinderen en jongeren van attractie naar attractie en zag ik her en der kratten bier en flessen wijn verstopt staan. Proviand voor de acteurs terwijl er bijna dertig groepen voorbij zouden komen die avond. Enkele jaren geleden namen wij ook deel aan een van de attracties en ook toen stonden er kratten bier en flessen wijn klaar. Compleet normaal. Logisch vond ik toen. Hoe zouden we anders die avond plezier maken?
In mijn volgende blog schrijf ik over mijn keuze om te stoppen met alcohol. Een keuze die niet is gekomen van de een op andere dag. Jaren heb ik erover gedaan om te komen waar ik nu ben. Nu, meer dan ooit, voelt dit als de enige juiste keuze en kijk ik uit naar de jaren die gaan komen waarin alcohol geen grip meer op mij heeft.
Bij voorbaat wil ik mijn dank uitspreken voor mijn vriendinnen. Met jullie heb ik heel wat glazen weggetikt de afgelopen 18 jaar en het was altijd gezellig. Nooit heb ik een oordeel gevoeld en altijd hebben jullie mij ondersteund in elke keuze…..
Geheugenverlies
Hoe die avond eindigde kon ik me niet meer herinneren. Het laatste wat ik zag was een glas bier in mijn hand in het dorpshuis en het volgende moment was de ochtend erna, toen ik wakker werd met een gigantische kater. Ik had wel vaker veel gedronken maar nooit zoveel dat ik delen kwijt was. Uit verhalen van anderen weet ik dat ik op de fiets thuis ben gekomen maar dat de rit heel wat langer heeft geduurd dan de oorspronkelijke tien minuten. Dat was inclusief het zoeken naar mijn fietssleutel en het vinden van het sleutelgat van het slot.
Schuldgevoel
Er was weinig voor nodig om die herinnering weer op te roepen. Ik heb me namelijk lang schuldig gevoeld over mijn alcoholgebruik die avond. Hoe had ik me gedragen en welk beeld hadden mijn dorpsgenoten nu over mij? Ik nam me voor om dit nooit meer te laten gebeuren. Maar dit was niet het moment dat ik besloot om te stoppen met drinken. Ik nam me voor om in het openbaar niet meer zoveel te drinken. Ik zou voortaan stoppen voordat ik me echt dronken voelde. Het moment zeg maar dat ik net 'tipsy' begon te worden.
Schaamte
Alsof je een kind vraagt om het laatste koekje te laten liggen. Natuurlijk zou het me niet lukken om te stoppen met drinken als ik al wat achter mijn kiezen heb. Alle grenzen veranderen na het 1e glas. Alhoewel ik in het openbaar nooit meer zoveel gedronken heb, zat ik thuis nog wel eens langer in het kleinste kamertje omdat de wiskey-cola het niet eens was met die grenzen van mij. En elke keer was er weer dat schuldgevoel, wat nu overging in schaamte. Schaamte naar mijn man omdat hij me dan weer in bed moest leggen, terwijl we gezellig samen aan het borrelen waren. Die kwam binnen. KNETTERHARD!
Ontkenning
Zo vaak drink ik niet dus er is geen probleem. Er gingen weken voorbij waarin we niet aan de borrel zaten in het weekend. In mijn hoofd was er dus geen probleem want er was geen verslaving. Ik dronk voor de gezelligheid was mijn motto. Maar drinken voor de gezelligheid brengt ook schade aan je systeem. Het klopte niet bij mijn levensstijl van gezonde voeding, yoga en goed voor mezelf zorgen. Was het niet mijn systeem dat al jaren aangaf dat het tijd was om te stoppen?
Groei
Het stoppen met een vervelende gewoonte doe je niet van de een op andere dag. Het zaadje is al veel eerder gepland en komt tot bloei op het moment dat de omstandigheden “rijp” zijn. Na verschillende pogingen om eerder te stoppen met roken, hielp uiteindelijk een boek van ALLAN CARR mij. In zijn boek: "Stoppen met roken” zorgt het lezen van de tekst ervoor dat er een overtuiging wordt omgedraaid. De boodschap wordt eindeloos herhaald, in verschillende jassen gestoken om het goed door te laten dringen. Net zo lang totdat jouw hele systeem niet meer wil roken. Voor mij heeft dat gewerkt.
Inzicht
Ergens in coronatijd besloot ik dat de tijd rijp was om voorlopig even te stoppen met drinken omdat ik wilde onderzoeken wat het mij zou brengen. Ik ga hier geen mooie verhalen ophangen want dat was het feitelijk ook niet. Drank is overal om je heen de normaalste zaak van de wereld. Ja, ik voelde me beter maar het werd moeilijker dan ooit om aan te geven dat ik niet meer dronk. Na een jaar besloot ik dat af en toe 1 of 2 drankjes geen kwaad kon dus ik probeerde het weer, want; “het is zo gezellig”. Tot een maand geleden. Ik had het punt bereikt waarop ik me tipsy voelde omdat ik een wijntje en drie tequila achterover had getikt. Nog steeds kan ik mijn grenzen niet voelen en breng ik dus elke keer weer schade toe aan mijn systeem. Alsof ik mezelf en het universum tartte, want tipsy of niet, ik voelde me er niet lekker door. Dit was het moment dat ik besloot niet meer te drinken. Het was klaar. Genoeg.
Vertrouwen
De griezel,- en horrortocht brachten mij dit keer niet in de verleiding. Ik zag om me heen hoe anderen genoten van hun drankje en voor het eerst had ik geen drang om mee te doen uit gezelligheid. Ik voelde me prima op mijn gemak en kon genieten van het moment maar ook van het uitzicht op de volgende morgen. Wakker worden zonder kater en de wetenschap dat de enige schade te maken zou hebben met spierpijn van het vele sjouwen door de modder en het vreemde masker op mijn gezicht.
Liefs Eliesa,
Comments